Glog

Glog je tvrdo i žilavo drvo srednje velicine. Nekada može biti i čvornovato. Cvetovi gloga imaju jak miris i mirišu na med. Plodovi su crvene boje i beru se u kasno leto kada su potpuno zreli.
Biljka glog veoma cesto raste u šikarama i uz ograde i živice.

Lekoviti delovi biljke:
Cvetovi, listovi i plodovi bez peteljke.
Cvetove i listove treba brati u prolece. Cvetovi se ubiru samo sa drveta koje je u punom pocetnom cvatu. Sušiti ih u tankom sloju i pri tom paziti da nikako ne promene boju.
Listovi se beru nakon cvetanja biljke.
Plodovi se beru nakon sazrevanj. Suše se prvo u hladu, da uvenu, a nakon toga dosuše na toploj peci.

Lekovito dejstvo gloga

Veruje se da je glog jedna od najvrednijih i najdelotvornijih lekovitih biljaka za srce. Glog jaca i reguliše rad srca. Pored toga, glog se od davnina upotrebljava kao prirodni lek za regulaciju krvnog pritiska, jer ne samo da moze sniziti povišeni krvni pritisak, nego i podici nizak u slucajevima oslabljenog srcanog mišica. Dobar je u lecenju oštecenog srcanog mišica u starosti, kod upale srcanog mišica, blagotvorno deluje u lecenju zakrecenja krvnih sudova i dobar je prirodni lek protiv angine pectoris. Drugim recima blagotvorno deluje protiv svih srcanih oboljenja. Glog isto tako ima pozitivan ucinak na smirenje nervnog sistema.

Izvor

Lekoviti deo biljke: za lek se skupljaju cvetovi sa cvetnim stapkama, listovi i plodovi bez peteljke. Cvetovi i listovi sakupljaju se u prolece. Cvetovi i cvetni vršci sabiru se samo s grmova koji su u punom pocetnom cvatu. Suše se u tankom sloju pri cemu je potrebno paziti da ne promene boju. Listovi se beru nakon cvatnje. Plodovi se beru nakon dozrevanja; suše se najpre u hladu, da uvenu, a nakon toga dosuše se na toploj peci